2010-11-18

El semàforo invisible

Cuando mirè al otro lado de la calle, vi a mi profesor y ese insólito árbol-semáforo que señalaba todas las órdenes posibles al mismo tiempo.Pero yó no me lo creía. Entonces fui a donde estaba mi profesor, y le pregunté: -Hola profe, ¿ qué tal? -Yo muy bien, ¿y tú? -Bien. Pero te quiero preguntar una cosa. -Dime, soy todo tuyo. -¿Ves ese semáforo que está al lado de un árbol y que está señalando todas las órdenes posibles al mismo tiempo? -Pues no, no lo veo. -Como que no, si está aquí. -Pues no lo veo, seguramente, serán una imajinación tuya. Y, bueno, cuando me dijo eso, me fuí a casa sin decirle nada. Pero eso sí, pensativa.

2 comentarios:

  1. Me encanta tu manera de escribir y la istoria no esta nada mal, no obstante creo que podrias escribirlo mucho mas original, pero tranquila, que a mi a veces me pasa.

    ResponderEliminar
  2. Laurarekin bat nator, baina ala ere oso ondo dago. Nik okerragoak ere idazten ditut!

    ResponderEliminar