2010-11-18

El semàforo invisible

Cuando mirè al otro lado de la calle, vi a mi profesor y ese insólito árbol-semáforo que señalaba todas las órdenes posibles al mismo tiempo.Pero yó no me lo creía. Entonces fui a donde estaba mi profesor, y le pregunté: -Hola profe, ¿ qué tal? -Yo muy bien, ¿y tú? -Bien. Pero te quiero preguntar una cosa. -Dime, soy todo tuyo. -¿Ves ese semáforo que está al lado de un árbol y que está señalando todas las órdenes posibles al mismo tiempo? -Pues no, no lo veo. -Como que no, si está aquí. -Pues no lo veo, seguramente, serán una imajinación tuya. Y, bueno, cuando me dijo eso, me fuí a casa sin decirle nada. Pero eso sí, pensativa.

2010-11-17

Etxe sorginduta

Ezin nuen sinetsi ikusten ari nintzena. Etxe hartako leiho batetik makina bat liburu irten ari ziren. Sorginkeria ote? Beste trikimalu bat liburu gehiago saltzeko? Etxeko jabea burutik eginda zegoela?... Jankiminaren jakinminez, hurbildu nintzen. Hurbildu nintzenean, beldur asko neukan zeren,etxea zuria zen eta gorriz bihurtu zen, lehioak desagertzen ziren, atea handitzen eta txikitxen ziren... baina, hala ere, sartu nintzen. Sartu nintzenean, dena ilun-iluna zegoen. Bat- batean, argia etorri eta sorgin bat agertu zen nire aurrean. Sorginak, buruan txapel handi bat eramaten zuen eta soin luze eta itsusi bat. Bere aurpegia oso beldurgarria zen, zeren bere sudurra handia zen, bere begiak handiak eta gorriak, eta ahoa txikia eta urdina. orduan sorgin itxusi bat zen. Sorginak esan zidan, sukalderantz joateko berarekin, bazkaltzeko. Eta nik esan nion baietz. Sukaldean geudenean, labea pistutzen hasi zen, baina ezin zuen jarri, orduan niri esan zidan jartzeko. Jartzen negoenean, sorginak azkar-azkar niri labearen barruan sartu eta labearen atea itsi eta martsan jarri zuen 100º. Eta han barruan gelditu nintzen, oso erreta eta hilda.